My

wy, chłopcy z dynamitu 

utkani ze szmat 

bawicie się barwami 

tak by świat nie wiedział 

my, chłopcy z dynamitu 

utkani ze szmat 

bawimy się barwami 

tak by świat nie wiedział 

że jesteśmy sami 

noc, potargane niebo 

pokazujemy palcami 

chodzimy po śródmieściu wciąż 

myślimy o tym samym 

tak, tak, tak... 

na palcach się spełniamy 

i ciągle, jest nam zimno 

swój organizm wychładzamy 

kłócimy się z własnymi usterkami 

i siłą grawitacji 

naszym martwym przeciemnianiem 

i gwiżdzemy 

i trąbimy wciąż 

na skrzydlatych ozłaciaczy 

i niby 

ktoś śpi ze świecami 

cały czas jest z nami 

niebo pokazujemy palcami 

to tylko my 

to tylko my 

to tylko my 

to tylko my